Dit is een beknopte versie van de door mij uitgesproken tekst op vrijdag 15 oktober 2021 waar de 49 leden van het Beneluxparlement in Eupen (B) een conferentie hielden over ‘Desinformatie en fake news’.
‘Beste parlementsleden, dank voor de uitnodiging. De tijd is kort dus ik kan niet alles zeggen wat ik graag zou willen vertellen, maar laten we er wat punten uitnemen.
Eerst mijn achtergrond: mijn naam is Arnold Karskens, veertig jaar oorlogsverslaggever, auteur van 15 boeken, voorzitter van de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden en voorzitter van de omroep Ongehoord Nederland.
Desinformatie en nepnieuws is de titel van deze conferentie. Natuurlijk staat er veel nepnieuws op sociale media als Facebook en Instagram, het internet is de dorpspomp van de 21ste eeuw. Roddels en onzinverhalen -om maar op te vallen in de groep- zijn aanwezig.
Leugens en bedrog vormen een onderdeel van ons bestaan sinds Adam en Eva. Tegen ‘leugentijdingen’ werd al in de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) gewaarschuwd. Zodra er maatschappelijk onrust ontstaat, komen ook berichten over ‘desinformatie’ aan de oppervlakte. Wie mijn boek ‘Pleisters op de ogen’ leest over 4 eeuwen geschiedenis van de Nederlandse oorlogsverslaggeving ziet een aaneenschakeling van desinformatie.
Desinformatie in drie categorieën
Iedereen praat over ‘desinformatie’ maar waar moet ik het zoeken? Ik wil het in drie delen onderscheiden: van ongevaarlijk tot zéér gevaarlijk.
Op DRIE, dus de minst gevaarlijke vorm van desinformatie, zijn de berichten op sociale media. Waarom? Het merendeel wordt geschreven door mensen zonder veel prestige, en dat weten de lezers ook. Denk aan de dorpspomp. Soms is het lastig, maar je gaat door met je leven.
Op TWEE staat de desinformatie in de reguliere media. De kranten en de televisie. Die bezitten meer geloofwaardigheid en daarom dringt hun informatie dieper door. Nederlandse kranten als Trouw, Volkskrant en NRC hebben hun dagelijkse zetfouten in de tekst maar kennen ook bewuste misleiding. Denk aan het geval journalist Perdiep Ramesar van Trouw in 2014 die reportages verzon in de Haagse Schilderswijk, Volkskrant correspondente Els de Temmerman die van de Brussels rechtbank moest accepteren dat ze niet zorgvuldig heeft gewerkt in Rwanda in 1994. NRC China correspondent Oscar Garschagen die enkele jaren geleden gesprekken verzon.
Ook de televisie is niet altijd zuiver op de graad. Zelf heb ik een zwartboek NOS Journaal bijgehouden van oktober 2017 tot vorig najaar waarin tal van voorbeelden staan van journalistieke vooringenomenheid en gerommel met de feiten.
Op ÉÉN, als de grootste verspreider van nepnieuws staan – helaas ik moet het zeggen- regeringsleiders, politici en hun spindokters van deze tijd. Eerste minister van Nederland Mark Rutte heeft de bijnaam Pinokkio omdat hij de Tweede Kamer zo vaak verkeerd informeert, denk aan de toeslagenaffaire, waar hij zich verschool achter de quote ‘ik heb daar geen actieve herinnering’ aan maar voor iedereen duidelijk was, zie de tegenwerking bij het boven water krijgen van de feiten, dat hij uitvluchten zocht.
Maar premier Mark Rutte is klein bier in vergelijking tot bijvoorbeeld de leugens die zijn verteld over de aanwezigheid van massavernietigingswapens in Irak en leidde tot de Golfoorlog van 2003. Nu nog zien wij de gevolgen ervan met honderdduizenden doden en een instabiel Midden-Oosten.
Voor mij zijn de mainstream media en de politici de grootste boosdoeners bij de verspreiding van nepnieuws, juist omdat boven hen een aureool hangt van correctheid en eerlijkheid en de effecten van hun foute woorden enorme grote gevolgen hebben.
Commerciële belangen, persconcentratie en desinformatie
Graag wil ik in deze korte uiteenzetting nog een paar punten aanroeren.
Ten eerste:
Dat met name sociale media kanalen de laatste jaren onder vuur liggen is logisch, veel klopt niet, maar er speelt ook heel iets anders: de commerciële belangen. De grote uitgevers zien hun advertentie-inkomen wegstromen naar de Mark Zuckerberg’s van deze wereld.
En dan de politieke belangen: regeringen zien dat ze geen of weinig grip hebben op de informatiestroom op sociale platformen. Landen als China maar ook Turkije blokkeren dan ook Twitter en Facebook, om zelf de nieuwsstroom te kunnen controleren.
Ten tweede:
U als consument, begrijp het verschil tussen wie spreekt en wie het opschrijft. Ik bespeur een tendens om kritische stemmen over bijvoorbeeld corona niet serieus aan het woord te laten, niet in de kranten maar ook bijvoorbeeld niet op YouTube. Dat heet censuur en daardoor moet het Westen zich niet laten leiden. Reguleren via wetgeving is een gevaarlijk pad. Want fake news is vooral ook een persoonlijke interpretatie. Iedereen denkt er het zijne van. De definitie van nepnieuws is dus zeer subjectief: in Rusland denken ze daar anders over dan in Brussel. De wereld is divers, leer daar mee leven. De waarheid komt altijd boven.
Ten derde:
Wat verbeterpunten om ‘desinformatie’ te voorkomen heb ik ook voor u:
Stop de persconcentratie. In Nederland hebben twee uitgevers de meeste kranten in hun bezit, het Belgische Mediahuis en DPG Media. Het nieuws van die kranten is grotendeels uitwisselbaar geworden waar het indentiteitsdenken, het links liberale Woke- denken- een enorme vlucht heeft genomen. Een dissident geluid is niet meer welkom, wordt te makkelijk weggezet als nepnieuws, maar het is oh zo belangrijk. Het aantal mensen dat door de eenheidsworst de hele journalistiek en politiek niet meer vertrouwt kan daardoor groeien.
Ongehoord Nederland
Bovengenoemde punten waren voor mij een reden om te beginnen met een eigen omroep.
Omroep Ongehoord Nederland, die vanaf volgend jaar op de Nederlandse publieke televisie kan uitzenden, wil het nieuws vanaf de andere zijde van de bol belichten. Nu is het zo dat politieke stromingen ter rechtse zijde worden tegengewerkt, terwijl zij belangrijke maatschappelijke problemen aan de orde stellen, zoals: massa-immigratie en de gevolgen voor het woningtekort, de toenemende politieke macht van de Europese Unie die de landelijke politiek en wetten buiten werking stelt en het doorgeschoten klimaatbeleid dat de energierekening voor velen onbetaalbaar maakt.
Ongehoord Nederland staat voor het vrije woord, zolang – en ik wil dit benadrukken- dit binnen de Grondwet gebeurt, omdat vrijheid van meningsuiting de kern is van de westerse democratie en welvaart. Nederlandse kranten als NRC en Trouw die recentelijk pleiten voor preventieve censuur of het tegenwerken van omroep Ongehoord Nederland zijn veel gevaarlijker voor de democratie dan iemand die overtuigd is van het bestaan van graancirkels.
Conclusie
Ja, beste leden van het BENELUX-Parlement. Desinformatie bestaat en ja er bestaat fake news, maar het is van alle tijden en het grootste gevaar zit niet op een zolderkamertje maar zetelt in paleizen en regeringsgebouwen.
Ik wil eindigen met de woorden van een moedige medestrijder van het vrije woord, de oprichter van Wikileaks en sinds 2010 in gevangenschap voor zijn principes, Julian Assange. Een man die net als Ongehoord Nederland onder vuur zijn pad kiest om de waarheid te zoeken: Hij zei: Als journalistiek goed is, is het per definitie controversieel’.
Dank voor uw aandacht.’
Bron:
https://www.ongehoordnederland.nl/regeringen-en-msm-gevaarlijkste-verspreiders-nepnieuws/
0 Comments