China is niet langer tevreden met het feit dat het 's werelds fabriek is voor producten met een lage waarde.
China is niet langer tevreden met het feit dat het 's werelds fabriek is voor producten met een lage waarde, maar heeft stilletjes een nieuw front geopend in zijn campagne om zijn plaats als de machtigste economie ter wereld terug te krijgen: het land is op zoek naar hightech dominantie.
Bij het nastreven van dit doel heeft de Chinese overheid ervoor gezorgd dat zij zowel koper als verkoper zal zijn in bepaalde belangrijke industrieën door eigendom te behouden van zowel klanten als leveranciers. Het heeft verschillende fabrikanten in die industrieën samengevoegd tot een paar nationale kampioenen om schaalvoordelen te genereren en het leren te concentreren. En het coöpteert, vleit en dwingt multinationale ondernemingen om afstand te doen van hun nieuwste technologieën, door regelgeving op te leggen die de CEO's van die bedrijven in een vreselijke binding plaatst: ze kunnen ofwel aan de regels voldoen en hun technologieën delen met potentiële Chinese concurrenten of weigeren en de snelst groeiende markt ter wereld mislopen.
De acties van China hebben geleid tot verschillende geschillen tussen Peking en buitenlandse bedrijven en hebben sommige bedrijven ertoe aangezet hun strategieën langs een van de twee lijnen te herzien. De eerste is bedoeld om de kwestie aan te pakken hoe een multinationale onderneming de concurrentie- en veiligheidsrisico's voor haar technologieën kan minimaliseren. De tweede vraagt welke innovaties een buitenlands bedrijf in China moet ontwikkelen om voordeel te behalen op de wereldmarkt. Buitenlandse bedrijven die zaken doen in China kunnen niet wachten op het in evenwicht brengen van macro-economische krachten of multilaterale oplossingen; als ze willen overleven als wereldwijde technologieleiders, moeten ze meer verbeeldingskracht hebben om het probleem aan te pakken.
Bovenal deden de Chinese manoeuvres twijfel rijzen over de optimistische premisse dat betrokkenheid en onderlinge afhankelijkheid met het Westen kapitalisme en socialisme snel zouden doen samenkomen, waardoor de internationale spanningen zouden afnemen. Boven China en de VS in het bijzonder pakken zich onweerswolken samen. Kunnen twee economieën met zulke radicaal verschillende structuren en doelstellingen vreedzaam naast elkaar bestaan? De meeste mensen verwachten dat de systemen uiteindelijk meer op elkaar gaan lijken. De auteurs stellen echter dat dit alleen zal gebeuren als China net zo rijk – en technologisch geavanceerd – wordt als de VS
0 Comments