Zoals gewoonlijk was er weer ophef over een uitspraak van een FVD lid. Zie hieronder.
De Tweede Kamer maakt zich zorgen over het verval van de omgangsvormen. Die zorgen spreekt men uit naar aanleiding van de recente WOII-vergelijkingen. Directe aanleiding is dat D66-kamerlid Sjoerd Sjoerdsma zijn collega Pepijn van Houwelingen (FVD) afstand wilde laten nemen van de vergelijking die FVD-voorman Baudet had gemaakt tussen de joden in WOII en ongevaccineerden tegenwoordig. Daartoe bleek Van Houwelingen niet bereid. Hij gaf aan dat Sjoerdsma voor zijn Covid-standpunt zich nog wel eens te verantwoorden zou hebben voor een tribunaal.
De Kamervoorzitter duidde dit aan als een “dreigement”, een kwalificatie die Sjoerdsma onmiddellijk overnam en overal wordt nu gesproken over “dreigementen” die in de Tweede Kamer zouden zijn geuit. Maar was dit wel een “dreigement”? En wat moeten we denken van die Tweede Wereldoorlog-vergelijkingen?
Analyse
Er is een wezenlijk verschil tussen dreigement en bedreiging.
Een dreigement kan zijn.
- Zonder eten naar bed.
- Ik dreig met politie
- Ik dreig u voor de rechter te slepen.
- En ik dreig met een tribunaal.
Allemaal dreigmenten die we in ons dagelijks leven maken. Dit zijn geen bedreigingen.
Een bedreiging kan zijn:
- Ik sla je in elkaar.
- Ik stuur een knokploeg op je af.
Het is dan ook vreemd dan een dreigement zoveel ophef veroorzaakt. Hier zie je duidelijk de verpaupering van de media. Klakkeloos wordt een narratief van de regering overgenomen. Niemand die eens kijkt of het een dreigenment of bedreiging is. Het is natuurlijk bijzonder vreemd dat een kamerlid zich bedreigt zou voelen door het dreigement van een tribunaal. Als dit tribunaal binnen democratisch rechtvaardig systeem plaatsvindt, heeft zo iemand immers niets te vrezen. En is een tribunaal dan ook geen bedreiging. Als iemand wel iets te vrezen heeft, bijvoorbeeld een veroordeling dan is een tribunaal ook geen bedreiging, maar een rechtvaardig instrument om iemand te veroordelen.
0 Comments